Osteochondroza odcinka szyjnego kręgosłupa

osteochodroza kręgosłupa szyjnego

Osteochondroza - najcięższa postać zwyrodnieniowo-dystroficznego uszkodzenia kręgosłupa, która polega na zmianach w krążku międzykręgowym z późniejszym zajęciem trzonów sąsiednich kręgów, stawów międzykręgowych i więzadeł. Obraz kliniczny osteochondrozy charakteryzuje się przewlekłym przebiegiem choroby ze zmiennym czasem trwania okresów zaostrzenia i osłabienia oraz lokalizacją procesu. Szczególną uwagę należy zwrócić na zmiany chorobowe odcinka szyjnego kręgosłupa ze względu na różnorodność objawów klinicznych.

Zespoły kliniczne osteochondrozy szyjnej:

  1. Zespoły korzeniowe objawiają się bólem dłoni, drętwieniem palców i zmniejszeniem objętości mięśni dłoni. Wiodącym i stałym objawem jest ostry, tnący lub bolący ból. Przy minimalnym wysiłku (kaszel, kichanie, wysiłek, przechylenie głowy na zdrową stronę) ból nasila się.
  2. Zespoły kręgosłupa pojawiają się w wyniku przewlekłego urazu uszkodzonego dysku lub narośli kostnych trzonów kręgowych rdzenia kręgowego (mielopatia). Mielopatia objawia się osłabieniem mięśni kończyn dolnych i górnych, włóknistym drganiem mięśni kończyn górnych i dolnych oraz zanikiem mięśni ramion. Objawy kliniczne zespołów kręgosłupa charakteryzują się powolnym wzrostem.
  3. Zespoły wegetatywno-dystroficzne objawiają się intensywnym, głębokim bólem szyi, często po śnie, wyprostowaniem krzywizny odcinka szyjnego kręgosłupa, ograniczonym zgięciem bocznym, wymuszonym ułożeniem głowy, napięciem mięśni szyi, bólami głowy w okolicy potylicznej, nudnościami, wymiotami, zawrotami głowy, dzwonieniem w uszach, przekrwieniem uszu, migającymi kropkami przed oczami, podwójnym widzeniem, bólem serca, zaburzeniami snu, zaburzeniami pamięci.

Rozpoznanie można ustalić jedynie poprzez identyfikację kilku zespołów klinicznych z obowiązkowym uwzględnieniem wyników badań rentgenowskich, ortopedycznych i neurologicznych.

Główne metody leczenia osteochondrozy szyjnej:

  1. Tryb. W okresie zaostrzenia osteochondrozy potrzebny jest maksymalny odpoczynek, który zapewnia kołnierz Shants i poduszka ortopedyczna. W okresie podostrym dodaje się ćwiczenia terapeutyczne, stanowisko pracy jest odpowiednio wyposażone (niedopuszczalne jest ustawianie głowy w półobrocie w stronę komputera, telewizora, rozmówcy, dokumentów, podpieranie telefonu ramieniem).
  2. Trakcja. Wykonywany jest przez lekarza ściśle według wskazań, przez krótki czas, przy niewielkim obciążeniu.
  3. Blokada. Środki przeciwbólowe są uważane nie tylko za leczenie objawowe, ale także za leczenie patogenetyczne, ponieważ łagodzą skurcz naczyń. Najbardziej skuteczna jest blokada nowokainy.
  4. Terapia lekowa. Leki różnych grup są przepisywane z uwzględnieniem obrazu klinicznego: niesteroidowe leki przeciwzapalne, witaminy z grupy B, leki naczyniowe, przeciwspastyczne, uspokajające, odczulające, chondroprotektory.
  5. Fizjoterapia.
  6. Masaż, terapia manualna, osteopatia.

Zapobieganie zaostrzeniom osteochondrozy szyjnej:

  1. Codziennie wykonuj poranne ćwiczenia przez co najmniej 20 minut.
  2. Rób przerwy w pracy przy komputerze.
  3. Odpowiednio wyposażyć stanowisko pracy (odpowiednie oświetlenie, prawidłowe rozmieszczenie ekranów komputerów, telewizorów, dokumentów, rozmówców).
  4. Dobieraj okulary i soczewki terminowo i prawidłowo.
  5. Nie czytaj w pozycji leżącej lub w jadących pojazdach.
  6. Wybierz wygodną poduszkę.
  7. Utrzymuj reżim picia (pij 2 litry wody zimą, 3 litry wody latem).
  8. Rozłóż ładunek równomiernie w obu rękach (nie noś torby na ramieniu).
  9. Nie przechylaj głowy powyżej poziomu oczu.
  10. Noś wygodne buty (w razie potrzeby użyj wkładek ortopedycznych).
  11. Prowadzić profilaktyczne kursy masażu, terapii manualnej, osteopatii.